kızgın kızıl tuğlayı, sokunca karnına
kan, irine bulandı, şaşırtmacalı dantela.
umutsuz ki bu sayrı; şu buluttan nem kaptı,
çürüyen bacağında küf tuttu o tumanı.
eşkıya mancınığı, kulağını sıyırdı.
şişeyle öpüşürken ağzı, dili kanadı.
azı dişinin kovuğuna çöreklenmiş, tıslıyor.
sıpıt sofra bezini, leş avcısı geliyor.
lime lime etleri, bu yaldızlı fanusta.
pıhtısı sızıyor şu parlak mavi çukura.
o pespembe, ilikli kaval kemiği,
tırnak sökümü üzeri dipçik ile falaka…
erken kalktı yol aldı, ayakları kanadı.
akreplere dedete, komşuya kül üfle!
aklıselim ağaçların dallarında yazar yazgı;
o cici yaprakları, yanılsama tugayları.
sedyelerle sesleri o paslı geçenekte,
samanlıkta diken ara, fikrinin ince gülüne…
Jurnalci Manzume, Nazan TÜMER
sin15, 2019.