adına yazılan mektupları
yalnız ben okusam sana
gurbetinden yoksun kalanlar
yaslanmışlar kerpiç duvara
ayın üstünden bakarsan
kocaman bir boşluk oluşur içinde
bir çoban çıkınıdır dünya
kekik kokar parmakların ucu
bir dokunuşun hedefindeyiz
tetiğine dayanmış bakıyor uzaklara
her taraftan atılan bombaların yıkımı
asya kızın yüzü bulanmış kızıl kanlara
bal arısı göremedim çiçeklerin üzerinde
boş kalan dallara bağladım sözcükleri
kuşları göklerde göreyim derken
manyak bir kurşun saplandı gözüme
bir yakımlık yeşil kına
getirin ben yakayım ilk akşamdan elime
kadınların inceliğinden geçer bu bacaların dumanı
avcı yeleğine sıçramış kınalı kekliğin kanı
Çoban Çıkını, Mehmet RAYMAN
#sin13, 2018.