“Rengini Bilmeyen Çiçek” – Çınar Ekiz

Melike Berivan Karakaya’ya… Bir yerde, yazgısına doğacak Bir tohum uyumaktadır toprağın rahminde Ve bir tohumun gördüğü düşleri, Bir şair bilebilir sadece. Uyanıp da etrafına bakınıyor bir tohumcağız; Ot mu olacak çiçek mi, bilmiyor henüz kendi de (Dünyayı boyayacağım derken yitirip de usunu, Dallarından birini kesmiş bir ağaç azıcık ötede.) Dünyanın rengi: kan (Kesik bir dal ne anlatır bizlere?) Birbirine dar ağacı gibi: biz (Baş aşağı ...

Unutmabeni – Çınar Ekiz

Melike Berivan Karakaya’ya… Ölümün yaşamı bulduğu gibi, Bulur her defasında seven iki insan birbirlerini. Nasıl? Bir yer vardırolmayan; Orada, kendi memesini emiyordur bir kedi anasızlıktan (İnsan olmayanın çaresizliği) Damağında bir tat: süt değil, kan Sonra… Bir kuş doğuracağını ısıtıyordur yuvasında Gövdesi bir sapanın ucunda (Öleceği doğurmanın bir anlamı olmalı) Öksüz bir buzağı göğe ağar çarmıhta Hakkı olan sütü bardağınızda (Belki de hiç doğmadı) Bir insan ...

3. Şiir Kulesi: “Zeytin Sokak Sakini Ateş Bey, Yaşadı Ölümünden Sonra” – Çınar Ekiz

Mehmet (Çınar) Ekiz-1987, ANTALYA. Şiirleri ve haikuları şimdiye dek Peyniraltı Edebiyatı, Lacivert Öykü ve Şiir Dergisi, Akatalpa, Bosphorus Review of Books, Khoros ve Sin Edebiyat gibi çeşitli edebiyat dergilerinde yayınlandı. Bunların dışında “Kediler Blues Gibi” adlı bir romanı ve Cosmo Publishing aracılığı ile Amazon’da yayınlanan “269 Haikus” adlı İngilizce yazılmış bir haiku kitabı bulunmakta.