Hiç kimse terk etmez yurdunu
yurdu köpek balığının ağzı olmadığı sürece
Kimse sınıra kaçmaz
tüm şehir onlarla birlikte kaçmıyorsa.
Komşuların senden hızlı kaçtığında
kan ter içinde, tıkanmış bir nefes ile
beraber okula gittiğin o genç çocuk
eski fabrikanın arkasında öptüğün
kendinden dahi büyük bir silah taşıyorsa
işte o an terk edersin yurdunu
önce izin vermez yurdun kalmana
Hiç kimse kaçmaz yurdundan, peşinde bir kovalayan olmadıkça
Ayaklarının altında ateşler
Dalağı parçalanırcasına
Hiç kimse bunu yapmayı düşünmez dahi
keskin bir bıçak gırtlağına dayanmadıkça
hatta o an bile marşını söylemeye devam edersin
kısık sesle bile olsa
Bir havalimanı tuvaletinde pasaportunu parçalarsın
ağzına attığın her bir kağıt parçası hıçkırıkların ile karışır
geri dönmeyeceğini açıkca anlarken.
Şunu anlamaya mecbursun
Hiç kimse çocuğunu bir tekneye bindirmek istemez
Su, topraklardan daha güvenli olmadıkça
Hiç kimse avuçlarının içini yakmaz
trenlerin altında
vagonların altında
Hiç kimse bir kamyonet kasasında günlerini ve gecelerini geçirmez
Hiç kimse gazete parçalarını yemez
gidilen yol bir şey ifade etmedikçe
Kimse dikenli tellerin altında sürünmez
Hiç kimse dayak yemek istemez
acınacak halde olmak istemez
Hiç kimse mülteci kamplarını tercih etmez
Yahut çırılçıplak bir halde aranmayı
vücutları acılar içerisindeyken
Ya da hapishaneyi
Hapishane daha güvenlidir
yanan bir şehirden
ve gece başında nöbet tutan
bir gardiyan daha iyidir
babana benzeyen bir kamyon dolusu adamdan.
Hiç kimse dayanamaz buna
Kimse yediremez
Hiç kimse tahammül edemez yeteri kadar
defolun gidin siyahlar
mülteciler
iğrenç göçmenler
sığınmacılar
ülkemizi yiyip bitirenler
ellerini uzatan zenciler
iğrenç kokuyorlar
acımasız
kendi ülkeleri darmadağın
ve şimdi de bizim ülkemizi batıracaklar
nasıl oluyor tüm o laflara
o pis bakışlara dayanabiliyorlar
belki de hiçbir darbe acıtmaz
kopan bir kol kadar
sözcükler hafif gelir
ön dört tane adam olmasındansa
bacak aranda
hakaretleri daha kolay hazmetmek
moloz yığınlarındansa
yahut kemiklere
parçalanmış o çocuk bedenine.
evime dönmek istiyorum
evim bir köpekbalığının ağzında
evim namlunun ucunda.
Hiç kimse terk etmez yurdunu
evin seni sahile kovalamadıkça
evin sana demese
çabuk kaç diye
bırak her şeyini ardında
çöllerde sürünerek
okyanuslarda bata çıka
boğul
kurtul
aç kal
yalvar
şerefini unut
yalnızca hayatta ol
Hiç kimse terk etmez yurdunu ağır bir ses olmadıkça kulağında
sana mırıldanan
kaç benden hemen diye
ne haldeyim ben de bilmiyorum
ama biliyorum ki
neresi olursa olsun
buradan çok daha güvenli.
İngilizceden çeviren: Bensu KARABÜBER
Yurt, Warsan SHIRE #sin30, 2021.